In de krant: De Gooi- en Eemlander vroeg onze Vera van Leren en Groeien naar de effecten van de corona maatregelen
De scholen gaan weer open! En dat was reden voor de redactie van De Gooi- en Eemlander om langs te gaan bij Huizer basisschool de Tweemaster. De school waar onze Vera van Leren en Groeien ook nog steeds actief is. Ze vroegen haar hoe zij aankijkt tegen de terugkeer van leerlingen in de klas en wat de wispelturige corona maatregelen voor invloed hebben op ouders, leerlingen en leerkrachten.
De stoeltjes staan aan de vooravond van de heropening van de Tweemaster nog op de tafeltjes. Hier en daar moet een kerstboom nog worden afgetuigd. Vanaf maandag is dit weer het domein van de 197 leerlingen en 19 leerkrachten. “Heerlijk. Alle kinderen bij elkaar in de klas. Samen leren, samen spelen. Dat is zo belangrijk voor hun ontwikkeling. Daar kan online les thuis niet tegenop”, zegt leerkracht Mirjam van Delden. Collega Vera Postmus knikt.
Toch viel het besluit de scholen een week voor kerst dicht te gooien voor de Tweemaster geen dag te laat. “Het was in ieder geval zeker geen verrasssing”, zegt Marjolein Donkers. “Wij hadden hier op school te maken met grote aantallen besmettingen, zowel onder de leerlingen als de leerkrachen die in quarantaine gingen. Regelmatg moesten we klassen naar huis sturen. De medewerkers hebben onderling veel opgevangen, want zoeken naar vervanging van buiten de school, daar ben ik mee gestopt. Niet te vinden. De vervroegde sluiting was voor ons een goed besluit, al realiseerden we ons dat dit veel vroeg van ouders.”
Hoe reageerden de ouders?
Vera Postmus: “Veel ouders hadden het wel zien aankomen. Ik hoorde ook ouders zeggen: Goh, de leerkrachten hebben even een extra weekje vrij. Dat was niet het geval. Die eerste week zijn we volop bezig geweest met de voorbereidingen voor het nieuwe jaar. Omdat lang onduidelijk was of we open zouden gaan of langer dicht zouden blijven, hebben we zowel het online als fysieke programma voorbereid. Kostte veel tijd. Voordeel is dat we nu alles hebben klaar staan. Daarnaast was er even ruimte om eens uitgebreid door te praten over onderwijs, over nieuwe inzichten en stil te staan bij vragen als: waar staan we en waar gaan we naar toe. Heel fijn! Daarna konden we het even los laten.”
Marjolein Donkers sprak intussen ook ouders die er ‘compleet doorheen zaten’. “Zij hadden al zo lang hun kinderen thuis. Ze voelden zich enorm verantwoordelijk voor het thuisonderwijs. Dat drukte echt op hen. Sommigen vertelden dat ze zelf in quarantaine zaten, kampten met spanningen op het werk vanwege de vele besmettingen. Enkele ouders waren verdrietig, zagen het gewoon even niet meer zitten.”
Hoe gaan jullie om met ouders die zo verdrietig en moe zijn?
“De groepsleerkrachten nemen iets vaker contact op met deze ouders. Regelmatig stellen ze de simpele vraag: Hoe gaat het eigenlijk met je? Dat wordt goed opgepakt. Ouders hebben aandacht nodig van leerkrachten. Normaal gesproken gaat dat vanzelf; een praatje op het schoolplein, of in de klas. Dat is er nu allemaal niet meer bij. ERkomen geen ouders meer de school binnen, al heel lang niet. Ook niet de vaders en moeders die ons normaal gesproken enorm helpen in de schoolbieb, of bij het maken van leeskilometers. Echt een gemis, over en weer. De leerkrachten staan letterlijk op afstand, bij de schooldeur. Ik ben 1 november begonnen als interim-directeur en ik heb maar weinig ouders in levenden lijve ontmoet. Dat vind ik zo jammer. Voor kinderen is het fijn als ze weten dat papa en mama de juf ook lief vinden.
Vera Postmus merkt dat sommige ouders het lastig vinden dat ze niet goed meer weten wat er op school speelt. “Even de klas in lopen, sfeer proeven, kijken wat er hangt. Het kan niet. Wij moeten als leerkrachten er echt alles aan doen om de ouders bij de school te blijven betrekken en zorgen dat we de contacten houden.”
Lees het artikel verder op de site van De Gooi- en Eemlander